Was het vorige week nog ‘Oei, Laar’ tegen Hoeilaart, dan kunnen we deze week gerust ‘Hulde aan Laar’ zeggen, na de wedstrijd in en tegen Huldenberg (vlakbij Overijse)
Bij de opwarming merken we wel dat Laar wat last heeft van fysieke mankementen allerhande: van de 12 geselecteerde spelers staan er uiteindelijk slechts 9 aan de aftrap (een min of meer gelijkaardig beeld bij Huldenberg trouwens).
Ook het vermelden waard vooraf is de minder gebruikelijke vorm van het speelveld: er is gekozen om de zijlijnen ver uit elkaar te leggen, waardoor er op een haast vierkant veld gespeeld wordt. Ruimte zat dus om te combineren.
Van bij de aftrap eist SK Laar, onder leiding van kapitein Stan, de bal op en trekt het richting doel van Huldenberg.
Na een paar seconden al krijgen we dan ook kansen voor Mauro Ve (op de keeper) en Floris (in het zijnet).
Even daarna is het wel raak: Lennert trapt een hoekschop mooi voor doel (zo’n 20 meter verder) , de bal valt precies voor het hoofd van Sibe … en die knikt beheerst aan de eerste paal de bal binnen, buiten het bereik van de Huldenbergse keeper. De vroege, maar oververdiende, 0-1 is een feit.
Er volgen in dit eerste kwartier nog een resem goeie kansen, maar alle gaan nipt naast of komen op weg naar de touwen telkens nog ergens een Huldenbergse voet/been/rug/keeper tegen!
Een zelfde spelbeeld in het 2e kwartier: Huldenberg komt er slechts moeizaam uit, waarbij hun opbouw meestal snel ontzenuwd wordt door de Laarse defensie.
Laar heeft de controle, maar ook wel duidelijk wat last om op het kunstgras de hoog opbotsende ballen vlot te controleren.
Niettemin kan Sibe vanop het middenveld (en met dank aan de ruimte op het veld) regelmatig de voorhoede op weg richting doel sturen, maar de bal heeft vandaag minder zin om tegen de touwen te gaan: Bent treft de paal, pogingen van Lennert en Lenz worden door de keeper gestopt.
Het scheelt trouwens geen haar of het staat 1-1, maar Emile weet tot 2x toe een vrijwel gemaakte gelijkmaker met een knappe redding nog uit doel te ranselen.
Voor de supporters voelt de stand op dat moment dus eerder iets à la 1-8, … maar we rusten dus wel degelijk bij een 0-1 stand ?!?
Na de rust hetzelfde spelbeeld: Laar belegert nog wat meer het doel van Huldenberg, maar de bal gaat er maar niet in (een pluim trouwens voor de puike prestatie van de Huldenbergse keeper, die in dit 3e blokje zijn team meerdere malen overeind houdt).
We zien zowaar ook Huldenberg beter in de wedstrijd komen en een paar keer gevaarlijk voor Lennert opduiken. Gelukkig staat ook hij alweer paraat en houdt de netten schoon.
Super spannend is en blijft het dus wel, nog steeds 0-1 …
… tot Emile en Bent het nu echt wel welletjes vinden en het tij breken: er wordt door Laar goed druk gezet bij een inworp van Huldenberg vlak bij eigen doel, een goed storende Emile weet de bal af te snoepen en door te spelen, Bent krijgt aan de eerste paal de bal voor de voet en trapt vanuit een scherpe hoek de bal tussen keeper en bal in doel. Eindelijk de gerustellende dubbele voorsprong voor de onzen, 0-2!
Vrijwel meteen daarna volgt dan toch ook de 0-3: Laar verschijnt alweer in blok voor het Huldenbergse doel, de bal komt in het geharrewar voor de voet van Bent, die kapt zich (op eerder typische Sibe-aanse wijze) eerst een weg door een bos van Huldenbergse benen richting schietkans, en krult dan de bal heerlijk naast de paal in doel (vrijwel indentiek aan de beauty van Sawfan vorige week tegen Hoeilaart).
In het 4e kwartier gebeurt er niet echt veel meer: de grootte van het veld en de koude eisen fysiek stilaan hun tol. Beide ploegen proberen nog wel, maar de gedachten zijn eerder al bij een welverdiende, warme douche en een warme choco