Onder een blinkend herfstzonnetje trok onze eerste ploeg deze week naar Deurne voor de confrontatie met het nummer 5 in de stand, Rapid. We gingen ervan uit dat we een knappe accommodatie met kunstgras zouden aantreffen in het Rivierenhof. Op de site van de bond stond namelijk genoteerd dat de wedstrijd op een synthetisch veld gespeeld zou worden. Niets bleek echter minder waar te zijn dan dat. Op een bepaalde manier was het kunstgras: het was namelijk een kunst om mooi gestroomlijnd voetbal te spelen op deze abominabele grasmat. Één ding werd onmiddellijk duidelijk. En dat was dat de match een fysieke strijd zou worden. Enkel met een strijdersmentaliteit zouden we hier de 3 punten kunnen pakken.
Voor onze coach was het ook een speciale match. Een ex-ploegmaat en vriend van hem is namelijk speler/trainer bij Rapid. Daarbovenop zou winst een leuk verjaardagscadeau betekenen!
Er waren maarliefst acht afwezigen bij de eerste ploeg. In de lappenmand lagen Sam, Niels, Jonas en Karel. Koen, Wout en Jeroen hadden andere verplichtingen. En Kris zat een gele schorsingsdag uit.
Gelukkig is onze kern gestoffeerd genoeg om, zelfs bij een dergelijke afwezigheidslijst, een zeer competitieve ploeg tussen de lijnen te brengen. Jona begon tussen de palen. Achteraan speelden vlnr. Max, Thomas, Matti en Bram. In vergelijking met de laatste weken speelden we met 3 middenvelders en 3 aanvallers. De middenmannen waren Gil, Lars en Calck. Vooraan liepen Robbe, Sebbe en Doblas. Dylan, Steven, Wim en Max Ceulemans zaten op de bank.
Er was voor deze subtop-wedstrijd een scheidsrechterstrio aangeduid. Dat extra aspect maakt het toch altijd aangenamer en foute beslissingen worden over het algemeen meer in de kiem gesmoord.
Zoals verwacht kon er op het slechte veld van mooi, verzorgd voetbal niet gesproken worden. Rapid begon iets fluxer aan de match maar de Laarse organisatie stond op punt. Naar echte kansen was het zoeken met een vergrootglas. De blauwwitten konden vooral dreigen op stilstaande fases. Een drietal sterke beren zorgden voor een aantal hete standjes voor het Laarse doel. Maar, zoals reeds gezegd, bleven écht grote kansen uit.
Vanuit de organisatie kon Laar ook een aantal keren prikken. In tegenstelling tot de kansen van Rapid, kwamen onze kansen wél voort uit voetballende fases. Eerst kwam een bal over links via Sebbe bij Robbe terecht. Hij trapte met zijn mindere rechter naast. Nog geen 5 minuten later werd Sebbe weggestuurd. Maar oog in oog met de keeper miste onze rechtsvoetige van de tweelingbroers deze dot van een kans. De logische 0-0 stond dan ook bij de rust op het bord.
Het leek zo’n wedstrijd te worden waarbij diegene die eerst scoort, de overwinning zou claimen. Dit cliché blijkt echter niet altijd te kloppen. De tweede helft begon moeilijk voor Laar. Rapid ging nu toch nadrukkelijker op zoek naar een doelpunt. In tegenstelling met de eerste helft kwamen hun kansen nu ook meer voort uit vloeiende aanvallen. Hun technisch sterke nummer 10 kwam oog in oog met Jona. Maar die kon de bal nog net genoeg beroeren zodat het leer tergend traag voorlangs hobbelde. Uit de daarop volgende corner was het echter wel bingo voor de blauwwitten. Het nummer 4, jawel, de maat van onze coach, kopte een corner staalhard tegen de touwen. 1-0 na een zestigtal minuten wedstrijd. Wéér slikken we een vermijdbare goal op stilstaande fase. We blijven toch wel in hetzelfde bedje ziek. Keer op keer krijgen we doelpunten tegen op standaardfases.
Hierin moet toch wel een kentering komen om bovenaan te kunnen blijven meedraaien. 11 van de 21 tegendoelpunten werden op deze manier gepakt! Veel te veel, voor alle duidelijkheid.
Rapid claimde nog een penalty voor hands van Matti. Desondanks dat het onvrijwillig was, plakte de arm van onze sterkspelende centrale verdediger niet tegen zijn lijf. Daar kwam Laar toch wel goed weg. Kort daarna ging Sebbe met de bal aan de haal. Hij werd foutief afgestopt en de scheids wees deze keer wel naar de stip. Ongetwijfeld een lichte penalty. Maar het mag al eens meezitten ook. Na de penaltymissers van de laatste weken was er toch wel twijfel in de rangen geslopen over wie de elfmeter zou trappen. Bram was net vervangen door Wim. Dus hij kwam niet meer in aanmerking. Sebbe en Thomas misten de laatste twee thuismatchen jammerlijk. Maar onze cap nam zonder verpinken zijn verantwoordelijkheid en trapte de penalty onder zware druk binnen. 1-1 en alles te herdoen. De wedstrijd leek op een gelijkspel af te stevenen. Dat was echter buiten Robbe gerekend. De ingevallen Dylan won een belangrijk kopduel. De bal schoot door tot bij Sebbe. Hij speelde Robbe vrij op links. En die werkte beheerst af. De match kantelde dan toch in Laars voordeel. Rapid zette nog alles op alles. Maar liet daardoor ruimte voor de snelle Sebbe. Hij kon van een aantal tegenprikken echter niet meer profiteren. Max Ceulemans en Steven werden nog de wei ingestuurd om nog 5 minuten te knokken voor het behoud van de driepunter. En ja, ook om nog een beetje tijd te rekken natuurlijk. De sterke, collectieve ploegprestatie werd na ruim 94 minuten door de scheids beëindigd.
Enige smet vandaag was de derde gele kaart voor de zeer sterk spelende Lars. Hij zal er dus niet bij zijn volgende week.
15 op 15 op verplaatsing, 0 op 12 thuis. Beste uitploeg, slechtste thuisploeg. Wat een vreemde situatie na de ongeslagen thuisstatus van de vorige jaargang. We blijven mooi meedraaien in de subtop.
Maar een thuisoverwinning is meer dan welkom. Volgende week ontvangen we de nieuwe leider, Koningshof. Dat zij zich maar opmaken voor een warm ontvangst op de Laarse heimat!