Onze vijfde thuismatch was de clash met de leider uit onze reeks. Koningshof kwam op bezoek. En dat zou iedereen geweten hebben. Na onze 5de uitwinst van de vorige week op Rapid was het terug dringen voor de plaatsen in de startende elf. Niels kwam terug uit blessure. Koen en Wout waren terug uit verlof. Lars daarentegen was geschorst. Sam is zo goed als fit. Jonas en Karel liggen nog in de lappenmand. Met Kris en Jona werd de afspraak gemaakt dat Jona deze week zou starten. Kris speelt volgende week, door afwezigheid van Jona omwille van werk, sowieso terug.
We startten in een 4-3-3-spelsysteem. Jona begon tussen de palen. Achteraan stonden we vlnr. als volgt opgesteld: Jekke, Thomas, Matti, Wim. In het midden speelden we met twee defensieve mids: Gil en Koen. Het aanvallend compartiment bestond uit 3 aanvallende middenvelders en 1 diepe spits: Sebbe, Calck, Max en Robbe.
Net voor de wedstrijd viel er nog een stevige stortbui uit de hemel. Deze bui leek het tranendal voor te stellen waarin we de eerste helft verzeilden.
Het begon nochtans voortvarend. Na 10 minuten spelen hadden we al twee goede kansen de nek omgewrongen. Max miste een niet te missen kans na een schitterende aanval over links en een dito voorzet van Jekke. Kort nadien was onze linksback opnieuw hoog opgeschoven en bracht hij Sebbe in schietpositie. Maar zijn schot trof geen doel.
Wat er de volgende 20 minuten gebeurde, is moeilijk te beschrijven. Koningshof nam het heft in handen en speelde Laar van het kastje naar de muur. Dit was ons tot op heden nog niet overkomen. Kort opgesomd:
0-1 na een aanval over onze rechterkant. Bal binnendoor, voorgetrokken en binnen.
0-2 na een scrimmage voor ons doel. Een afvallende bal werd op doel getrapt, week af op Koen en verdween achter Jona tegen het net.
0-3 Penalty na een fout van Wim op één van de bezoekende aanvallers.
1-3 Laar prikt tegen nadat Sebbe alleen op de keeper af kon gaan.
1-4 na een mooie aanval over rechts.
1-5 ik zou het begot al niet meer weten hoe deze goal tot stand kwam, maar feit is dat we met een ogenschijnlijk onoverbrugbare achterstand de kleedkamer in moesten.
Tussendoor waren er echter toch wel een aantal betwistbare fases geweest in de 16-meter van de blauw-witte bezoekers. Eerst werd Maxim onderuit geschoffeld. Verrassend genoeg zag de scheids hier geen graten in. Max moest geblesseerd het veld verlaten. Dat wijst erop dat er hier toch wel meer aan de hand was. Kort nadien floot de scheids een trekfout op Robbe en legde de bal op de rand van de grote backlijn. Robbe werd echter binnen de backlijn onderuit getrokken. Hier werd onze eerste ploeg toch wel twee penalties weerhouden. Vlak voor rusten ging een Koningshoffer ook nog stevig doch onbewust door op het bovenbeen van Gil. De schade was niet min. Onze defensieve middenvelder moest stevig bloedend binnenblijven tijdens de pauze.
Een driedubbele domper! 1-5 achter, Max geblesseerd, Gil geblesseerd… Dat betekende heel wat oplapwerk tijdens de rust.
In het middenveld kregen we geen voet aan de grond. We werden langs alle kanten voorbij gelopen. Achteraan liep het voor geen meter. Zonaal werd er wel erg zwak verdedigd. We dekten door waar het niet moest, stonden fout opgesteld en durfden niet te voetballen. Op die manier lieten we enorm veel ruimte in de rug waar Koningshof dankbaar gebruik van maakte. Vooraan misten we alweer op cruciale momenten opgelegde kansen.
De opstelling werd terug aangepast. 4-4-2… Een mannetje meer op het middenveld. Wout was er net voor rusten ingekomen voor de geblesseerde Max. Niels kwam voor de geblesseerde Gil. Robbe ging naar de linksachter. Jekke ging centraal naast Matti spelen. Thomas verhuisde naar de nummer 10-positie. Koen speelde op de 6. Calck en Niels kwamen centraal te spelen. Wout en Sebbe liepen in de spits.
De tweede helft was nog maar net op gang getrapt en de wijzigingen loonden. Robbe assisteerde Sebbe die oog in oog met de keeper niet faalde. 2-5. En de trein was vertrokken. Waar we tijdens de rust nog vreesden voor een blammage, bleek niets minder waar te zijn. Thomas werd gewisseld voor Doblas. Kort nadien werd Sebbe gehaakt in de backlijn en de bal ging nu wél op de stip. Robbe zette zich achter de bal en trapte droog de 3-5 op het bord. Koningshof acteerde de tweede helft met knikkende knieën. Dat was zeker te danken aan de ingesteldheid waarmee de groenen de tweede helft op het veld kwamen. Dan volgde er echter een nieuwe domper. De Koningshof-spits mocht, al dan niet uit buitenspelspositie vertrokken, doorgaan op Jona. Matti haalde hem nog terug met een ultieme tackle. Maar de bal viel pal voor de voeten van een goedgevolgde middenvelder. Hij schoot de 3-6 tegen de touwen. Maar nog was het niet gedaan. Laar, dat pakken beter acteerde in de tweede dan in de eerste helft, kon opnieuw tegenprikken via Sebbe. Hij schoot hard aan de tweede paal binnen en bracht het verschil terug tot op twee eenheden. Dichterbij dan dit zouden we echter niet komen vandaag. Robbe viel ook geblesseerd uit. Spijtig, want hij presteerde goed op de voor hem atypische linksachterpositie. Bram kwam in zijn plek. Koningshof maakte er op een stilstaande fase nog 4-7 van. Onze invallers deden ook nog een duit in het zakje. Bram trapte een penalty feilloos binnen na een fout van de keeper op Doblas. Tussendoor werd het dan weer 5-8 na een penaltyfout van Niels. Het slotakkoord was nog voor de goed ingevallen Spaanse furie. Doblas trapte een afvallende bal nog hard naast de paal binnen.
Wat een beklijvende match! 6-8 na 90 minuten. Ongezien! Op basis van de eerste helft overheerste een kutgevoel. Maar de tweede helft was dan weer enorm hoopgevend! De leiders kregen tot op heden in 9 matchen 12 goals tegen. Wij lappen er zomaar even 6 bij. Al is het een zéér spijtige zaak dat, wanneer je thuis 6 keer scoort tegen de leider, de 3 punten niet thuis kan houden. Één ding is duidelijk. Er is werk aan de winkel. Hopelijk vallen de blessures van Gil, Max en Robbe een beetje mee. Hopelijk kunnen we ze recupereren voor de belangrijke match van volgende week tegen Mechelen. Één ding is ongetwijfeld van groot belang. En dat is trainingsarbeid. In deze reeks is het van belang dat iedereen scherp aan de aftrap komt. Dat kan alleen maar door op regelmatige basis twee keer per week te trainen! We behouden onze plaats in de brede middenmoot. Als promovendus is dit al bij al zeker niet slecht. Maar, zoals eerder al gezegd, zat er tot nu toe véél meer in. Het had perfect haalbaar geweest om alleen van de top 3 te verliezen. En dat had tot nu toe niemand ons kwalijk kunnen nemen!
Geschreven door Wouter Verhoeven, coach SK Laar 1